Chociaż Bułgaria jako członek układu Warszawskiego nigdy nie produkowała czołgów na własną rękę lub dokonywała ich głębokich modernizacji, to warto przyjrzeć się historii postsowieckiej pancerki (i nie tylko) w bułgarskim kraju od 1944 roku, aż do czasów współczesnych.
Szturm na miasto Grozny przeprowadzony na przełomie 1994 i 1995 roku okazał się być tragiczny w skutkach dla armii rosyjskiej. W tym artykule omówiono historię sylwestrowego natarcia na stolicę Czeczenii, skupiając się na użyciu sił pancernych.
Rumunia w czasie istnienia Układu Warszawskiego działa dwukierunkowo: kupowała czołgi od sojuszników oraz starała się samodzielnie je modernizować. Obecnie rząd w Bukareszcie stara się rozwinąć plany wymiany posiadanego (przestarzałego) pancernego parku maszynowego.
Postsowiecka pancerka wciąż znajduje się na wyposażeniu węgierskich sił zbrojnych po zakończeniu zimnej wojny. Niniejszy artykuł przedstawia historię pojazdów pancernych dostarczanych przez ZSRR oraz współczesną kwestię wymiany węgierskich czołgów.
Czechosłowacja przez długi okres czasu stanowiła jeden organ państwowy, używający sowieckich czołgów od 1945 r. W latach 90. XX w. powstały dwa oddzielne kraje, które niezależnie od siebie podjęły próbę modernizacji posiadanych maszyn.
Postsowiecka pancerka znajdowała się na wyposażeniu Niemieckiej Republiki Demokratycznej (NRD) jako sojusznika ZSRR. Jednakże zarówno kraj, jaki i czołgi zniknęły z obszaru dzisiejszych Niemiec. W tym artykule przyjrzyjmy się jak do tego doszło.
Od upadku Związku Radzieckiego minęło już wiele lat, a jednak czołgi, które zostały wyprodukowane w okresie istnienia tamtego kraju, nadal służą w wielu armiach świata. Postsowiecka pancerka pozostająca w czynnej służbie generuje dziś wiele wyzwań dotyczących ich rozwoju i modernizacji.
